Kleurrijke laatbloeier vol ambitie

Het is november 1975, nét voordat de onafhankelijkheid van Suriname wordt afgekondigd. De 6-jarige Radha Schneider-Jharap verhuist met haar familie vanuit Paramaribo naar Nederland. Ze ziet voor het eerst van haar leven sneeuw. “Ik stak mijn tong op om sneeuw op te vangen en likte de sneeuw van de straat. Het was echt heel bijzonder.”

Taalbarrière
Op de lagere school heeft Radha moeite om haar draai te vinden. Er is een taalbarrière. “We kenden andere woorden. Mijn opstel stond vol met Surinaamse woorden. Cups (beker), bombel (vuurwerk), patta (gymschoenen), lolliepop (lolly) enzovoort. Ik werd voor ‘koffieboon’ uitgemaakt. Dat was het eerste woord dat ik leerde kennen. In die tijd moest ik echt voor mezelf opkomen. Ik werd ook vaak de klas uitgestuurd. Ik vroeg door. ‘Waarom dan?’, vroeg ik altijd. ‘Nu is het genoeg geweest, ga maar even buiten staan’ hoorde ik dan weer. Ik heb vaak buiten de klas gestaan. Letterlijk en figuurlijk.”

Buiten de kaders
Kleine pittige Radha met haar eerlijke donkere kijkers en twee parmantige staartjes vindt het moeilijk om in het gareel te komen en is nou niet bepaald gehoorzaam te noemen. “Ik sprong uit het gezin met allemaal brave zussen om me heen en kleurde graag buiten de lijntjes. Als iets niet mocht, deed ik het juist. Ik heb dat nog steeds. Laat mij lekker buiten de kaders denken. Daar voel ik me het prettigst bij. Mensen kiezen vaak de veilige weg. Maar je kunt ook anders denken, dingen anders invullen. Als iemand mij vraagt om een kip te tekenen, teken ik een stukje kip op een bord. Terwijl iedereen een kip met 2 poten zou tekenen. Dat is net iets verder denken.” Het schoolhoofd adviseert de rebelse Radha naar een internaat te sturen. Radha wil zelf dolgraag naar havo/vwo, omdat haar zussen ook op die school zitten. Via een omweg komt ze daar alsnog terecht.

“Laat mij lekker buiten de kaders denken. Daar voel ik me het prettigst bij.”

Moeder is drijfveer
Radha is derde in de rij van 6 zussen. Stuk voor stuk powervrouwen met succesvolle loopbanen. “Mijn moeder is onze drijfveer in alles. Ze wilde graag zelf naar school, maar zij heeft die keuze helaas nooit gehad. Na groep 8 moest ze van school om het land op te gaan. Ze heeft altijd hard gewerkt voor haar meiden. Wij zijn niet echt in de Hindoestaanse cultuur opgevoed, veel vrijer. Elke ochtend zongen we op school het volkslied van Suriname, maar m’n moeder vond het ook heel belangrijk dat we de Nederlandse taal goed beheersten. Ze zorgde ervoor dat wij allemaal gingen studeren. Studie stond op nummer 1 en dan kwam pas de rest. Onafhankelijkheid en je eigen geld verdienen was belangrijk volgens m’n moeder.”

Op zoek naar aandacht
“In een gezin met zoveel meiden moet je wel je mannetje staan. Ik had een drang om op te vallen. Misschien omdat ik een andere huidskleur had om daar geen aandacht op te vestigen. Ik weet het niet. Ik was altijd wel op zoek naar aandacht, ik weet niet waarom. Ik hield altijd in gedachten dat ik anders was in de samenleving, anders dan de Nederlanders. Ik dacht tenminste dat mensen mij anders zagen. Zoiets van je bent vrouw, je hebt een kleurtje, je moet ergens voor staan. ‘Wanneer ga je een keer een Surinaams hapje maken voor ons?’ hoor ik nog wel eens. Waarom zou ik dat doen? Stop mij niet in een hokje. Ik leef niet in de Surinaamse samenleving, dus ga me daar ook niet mee identificeren. Ik kwam op jonge leeftijd al naar Nederland. Ik voel me Nederlands. Mijn basis is Surinaams-Hindoestaans. Daar ben ik trots op!”

Leidinggevende rol
Radha wil in eerste instantie politieagent worden. Dat ziet haar vader niet zitten, omdat hij zelf cipier is geweest in Suriname. Uiteindelijk kiest ze voor de hbo-opleiding Human Resource Management. Achteraf gezien een prima keuze. Het HRM-vakgebied ligt Radha goed en door de jaren heen wordt ze een allround HR-adviseur. In haar huidige rol stuurt ze een team aan van Young Professionals binnen hun traineeship. “Ik zie wel een verschil bij de jongere generatie. Met de snelheid waarmee ze opereren en verbinding leggen. Ze werken hard, willen meerdere trajecten tegelijkertijd volgen, projectmatig bezig zijn en zoeken afwisseling. Als je met jonge mensen werkt zie je dat je zelf in een oudere levensfase terechtkomt. We kunnen veel van elkaar leren. Daar stuur ik ook op aan, jong en oud samen.”

“Ik stuur graag aan op jong en oud samen. We kunnen veel van elkaar leren.”

Laatbloeier
“Ik wil zelf ook steeds meer. Ik ben best een laatbloeier. Ik ga nu pas mijn kwaliteiten ontdekken. Mijn kennis en ervaring zijn nu zo goed van toepassing. In het begin denk je nog dat die hoogopgeleide jongeren alles beter weten. Nu merk ik dat ze mij om advies komen vragen. Ik heb dingen in huis die ik kan overdragen. Ik kan anderen verder brengen in hun ontwikkeling. Ik voel me een soort leermeester, zoals vroeger de leermeester en zijn gezel. Het is zo leuk om mensen te zien groeien in hun ontwikkeling. Ik maak op dit moment zelf ook een ontwikkeling door en ben blij met een coach die me daarin stimuleert en meeneemt.”

Winnen
Een harde werker, resultaatgericht en vol lef. What you see is what you get. Radha ten voeten uit. “Ik stel graag kritische vragen en wil dat alles goed georganiseerd wordt. Als ik het niet goed heb gedaan betrek ik het op mezelf. Dan is de teleurstelling heel groot. Had ik hier iets anders in kunnen doen? Ik heb ontdekt dat je er met hard werken alleen niet komt. Want je kunt nog zo hard werken, als je niet zichtbaar bent werkt het niet. Netwerken is zo belangrijk. En je moet het ook met elkaar doen. Ik heb altijd wel de drang om te winnen, de beste te zijn. Winnen geeft een goed gevoel. Eigenlijk ben ik wel wat wars van autoriteiten. Ik heb een doel en sla dan zo alle lijnen over. Inmiddels heb ik geleerd wat diplomatieker te zijn. Toch blijft dit me altijd achtervolgen: hoe kan ik dingen tactvoller overbrengen?”

Ontwikkelingstraject
Nu de kinderen van Radha groter zijn heeft ze rust in haar hoofd en tijd om zichzelf persoonlijk te ontwikkelen en verder te groeien. “Ik doe heel veel aan zelfreflectie op dit moment. Door de inhoud van mijn functie, mijn coach en diverse persoonlijkheids- en leiderschapstrainingen maak ik echt een enorme persoonlijke groei door. Ik zit in een transformatie van een uitvoerende functie naar een leidinggevende rol. Ik ben zo benieuwd waar ik straks ga landen en wat er met me gaat gebeuren. Spannend. Ik pluk nu al de vruchten van m’n ontwikkelingstraject. Ik zit hier nu ook wel iets anders in dan vroeger, ik stel me meer open. Dat gaat nu pas komen. Iedere keer denk ik Waarom zo laat?”

#watisjouwverhaal