Marathonloper met een roeping

Sport heeft er altijd al in gezeten bij Fred van Mook, mede-eigenaar van Loopsportcentrum Houten. Als klein jongetje voetbalt hij dagelijks op het strand of tennist hij met een vriendje tegen een muurtje. “Hardlopen was in mijn jonge jaren ontluikend aanwezig. Ik was toen meer een teamsporter en heb best serieus gebasketbald. Dat zou je niet zeggen hè. Ik ben niet de grootste, maar was wel behendig en had spelinzicht.” Fred wordt afgewezen bij de Academie voor Lichamelijke Opvoeding en heeft moeite met het bepalen van de juiste studiekeuze. “Er zit, naast sport, ook nog een ander aspect in mij en de familielijn en dat is het onderwijs. Dus het lag ook wel voor de hand dat ik iets met docentschap zou gaan doen. Terugkijkend zit er wel een onderwijzer, een leraar in mij.” Fred kiest uiteindelijk voor de studie Engelse Taal en Letterkunde en haalt zijn eerstegraadsbevoegdheid.

Riedeltje
Na vier jaar plezierig lesgeven op een havo/vwo-scholengemeenschap komt er een kantelpunt. Het moment staat in zijn geheugen gegrift. “Ik stond ’s ochtends voor het raam toen de kinderen het schoolplein op fietsten en weet nog dat er door m’n hoofd schoot: OMG, nog 40 jaar dit riedeltje afdraaien. Ik dacht toen: wacht even, als dit beeld nu al bij mij opdoemt dan moet ik daar wat mee.” Een jaar later krijgt Fred de kans om met zijn partner naar Tokyo te vertrekken en hij pakt zijn biezen. Fred doet ervaring op in het volwassenen- en cursorisch onderwijs en geeft trainingen in het bedrijfsleven. Na drie jaar keert hij terug naar Nederland en probeert z’n draai te vinden. “Ik had als docent Engels wel weer meer ervaring opgedaan. Maar no way, dat ik terug zou gaan in het voortgezet onderwijs.”

Hardloopvirus
Fred gaat uiteindelijk aan de slag bij een particuliere hogeschool en in die periode slaat het hardloopvirus toe. Af en toe loopt hij hard naar zijn werk. Van Houten naar Hilversum. Zo’n 30 kilometer ‘enkele reis’. Daar draait hij zijn hand niet voor om. Na vijf jaar solliciteert Fred elders en komt bij een educatieve uitgeverij terecht. Zo blijft hij gelieerd aan het onderwijsvak. “Ik vond het een leuke werkplek die mijn creativiteit goed kon prikkelen, anders dan taal en sport. Als ik er nu op terugkijk was het een goede intellectuele uitdaging. Het fysieke kon ik kwijt in mijn sport.” Na jaren in verschillende rollen te hebben gewerkt kent Fred de uitgeverij van binnen en van buiten. Sport speelt ondertussen een steeds grotere rol in zijn leven.

Snelste tijden
“Op mijn 38e begon ik bij de atletiekvereniging. Normaal gesproken bouw je dan af op die leeftijd, maar ik begon pas. In mijn nadagen zou je kunnen zeggen. Het klikte met de trainer. Met de docent in me keek ik al over zijn schouder mee hoe hij dat deed. Dat had hij door.” Fred valt wat uurtjes in en successievelijk breidt dat zich uit. “Ondertussen bleef ik daar atleet, ging ik naar wedstrijdjes en ging het om mijn eigen prestaties. Ik ging hardlopen als een hoofdsport beschouwen. Voor het eerst was ik serieus aan het trainen. Met een goed schema, goede begeleiding en goede oefeningen. Met een verbeterde techniek. Ook al begin je als atleet later in je carrière, je kunt dan nog steeds heel veel progressie maken. Uiteindelijk liep ik op mijn 44e de snelste tijden.”

Passie
Voordat Fred het in de gaten heeft, geeft hij steeds meer trainingen op amateuristische basis. “Ik had een hobby gevonden die echt een passie bleek te zijn.” In 2008 richt Fred zijn professionele hardloopbedrijf Mookie Running op en combineert dit met een parttime baan. “Zoveel training geven is best intensief. Je staat niet langs het veld, je moet kilometers meelopen met groepen. Mijn eigen hardloopcarrière nam daarmee flink af. Dat vond ik ook niet erg. Als trainer had ik mijn roeping gevonden.” Fred doet tegenwoordig met alle bekende marathonevents mee. Niet meer als deelnemer, maar als trainer. Hij staat letterlijk langs de kant zijn atleten op te peppen. En hij snapt ze als geen ander.